Sevgili Gonca Vuslateri'nin köşe yazısı.

"Geçen hafta gazeteci Rahşan Gülşan beni aradı. Burdur’da uzun zamandır hayvanlarla ilgili ciddi mücadele veren bir öğretmen hakkında konuştuk. "

Sonuçta 1.5 ton mama alacak kadar para topladık. İnanın hiç de zor olmadı. Ayrıca mamacı da dağ gibi indirim yaptı.

İzninizle öncelikle o özel insanlardan bahsetmek istiyorum. Fırat Tanış, Leman Sam, Prof. Dr. Ayhan Kalyoncu, Nissan, Bora Koçak, Eser Özsaraç, Nilgün Bodur, Sabetay Totah, Kalben, Ceylan Ertem, Sunay Akın, Belgin Akın, Halil Sezai, İzzet Çapa ve Sezen Aksu’ya ayrıca teşekkürler ederek...

Mamayı yükledik ve yola çıktık. Türkiye bambaşka bir yer. Şehirler arası arabayla sık ziyaret edenler bilir. Hele yolda yağmura denk geldiyseniz yeşilin ve toprağın kokusu bambaşkadır. Söylemediğimiz şarkı kalmadı sanırım. Benimle 5 saat yol afedersiniz de sükut içinde geçecek değil!

Burdur’da bizi öğretmen Mesut Çal karşıladı. Hemen bahçesinde kurtardığı köpeklerle tanıştık. Mamaları yükledik.

Mesut, müzik öğretmeni orada. Çocukların eğitimiyle, gelişimiyle ilgili hemen hemen tüm organizasyonların ya başında ya da içinde aktif görev yapıyor. “Çocukları nasıl susturuyorsun peki, kızdığın da oluyor mu?” diye sorulunca “Ben çocuklarıma koşmayın, zıplamayın, susun, konuşmayın gibi şeyler söylemiyorum. Aksine daha çok konuşup hareket etmeleri gereken bir zaman” diye karşılık veriyor.

Tambur çalıyor Mesut. Konservatuvar mezunu. Bir sürü iş denemiş, hepsinde başarılı olmuş en son ruhuna burası yakın gelmiş. Müzik öğretmenliği...

Geceleri Yeşilova’da aklınıza gelebilecek her yere kulübe koymuş. Hayvan kesim yerini belediyeden izin alıp besleme yeri yapmış. Küçük araziler de aynı şekilde. “En acısı bütün çöplerin atıldığı yerde... Cins cins köpekler var. Bari onlara yer bulsak, kanlı ishalden kurtulsalar” diyor.

Veteriner yok ortalıkta. Hayvanlar tedavi edilemiyor.

Öğretmeni görünce nasıl deliriyorlar görmeniz lazım. Küçücük yavruları gördüğümüzde ise aklımız çıktı.
Rahşan bir yandan ağlıyor, bir yandan YouTube’da yayınlamamız için çekim yapıyor.

Sanatçılar, eş dost arıyor “Gonca harika bir şey yaptınız” diye. Burnumuz çöpte, gözümüz Mesut hocada. “Beş-altı yavru var, görmeniz lazım, çok tatlılar” dediği yerde cansız bedenleriyle karşılaşıyoruz.

Sık sık soruyorum “Mesut tam olarak neye ihtiyacın var, sana nasıl faydamız dokunabilir?” diye. Mamanın çok ötesinde elzem ihtiyaçlar var. Anipoli Veterinerlik adına sözler veriyorum. “Yardım edeceğiz, kalkıp geleceğiz” diyorum. Gözüm o cansız yatan yavrularda...

Köpekler dövüştürülüyor hâlâ orada.

“Yavru köpek almak isteyen olursa gözlerim açılıyor hemen. Bakıyorum, yetiştirdiği kangalın önüne atacak yesin diye. ‘Bu adama vermeyelim’ diyorum” diye anlatıyor.

Burdur Belediyesi yardım etmeli, bu duruma el konmalı. Sayın Nuri Özbek, ricam sizedir. Arabasıyla geçtiği sokaklarda kenarda köşede uyuyan köpeklerin kafasını kaldırıp arabaya doğru koştuğu, kiminin mama bile istemeden “Yalnızca sev beni” diye yaklaştığı Mesut Çal’a Burdur bir teşekkür borçlu.

Bu sonsuz özveri işçiliğini de hayvansever bir memleket olarak barınakla taçlandırmalı.

Dört ayağı kesilen yavru köpeklerin, adalara gönderilen o çaresiz atların haberlerine baktığımda, Burdur’dan dönüyordum. İstanbul Üniversitesi Devlet Konservatuvarı Pantomim Sanat Dalı’nı kapamıştı. Konuya odaklanamamıştım...

Ertesi gün Salda Gölü’ne gittim. Türkiye’nin cennetlerini gezdiğiniz zaman bu ülkenin neden bu kadar tılsımlı ve güzel olduğunu bir kez daha anlıyorsunuz.

Harika gözleme, ayran eşliğinde gölü seyrettim. Şifalı sulara ağrılı dizlerimi soktum. Mesut öğretmen hepimize harika dersler verdi.